بیماری‌های دندانی در همسترها
همسترها، مانند همه جوندگان، دارای دندان‌های هیپسودونت هستند.
به این معنی که دندان‌های پیشین (دندان‌های جلویی) آنها در طول زندگی به طور مداوم رشد می‌کنند.
بدون سایش مناسب، این دندان‌ها می‌توانند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کنند.
در زیر تجزیه و تحلیل دقیقی از علل، علائم، درمان‌ها و استراتژی‌های پیشگیری بر اساس تحقیقات دامپزشکی ارائه شده است.
یماری‌های دندانی در همسترها
مشکلات رایج دندانی در همسترها
1. دندان‌های پیشین بیش از حد رشد کرده
– علل: مواد جویدن ناکافی، اختلالات ژنتیکی، آسیب یا سوء تغذیه می‌تواند از سایش طبیعی جلوگیری کند.
دندان‌های ناهم‌تراز نمی‌توانند به یکدیگر ساییده شوند و منجر به کشیدگی بیش از حد می‌شوند.
عواقب: دندان‌های پیشین بیش از حد رشد کرده، لثه، زبان یا سقف دهان را سوراخ می‌کنند و باعث درد، خونریزی و فیستول‌های دهانی-بینی (سوراخ‌هایی که دهان و حفره بینی را به هم متصل می‌کنند) می‌شوند.
این امر منجر به عطسه، ترشحات بینی و عفونت می‌شود.
۲. مشکلات دندان‌های آسیای گونه
علل: گیر کردن غذا به دلیل عدم جویدن، رژیم‌های غذایی شیرین یا عوامل ژنتیکی.
همسترها نمی‌توانند دندان‌های خود را مسواک بزنندJ و این باعث می‌شود دندان‌های آسیای آنها مستعد تجمع پلاک شوند.
عواقب: رشد باکتری منجر به بیماری پریودنتال، زخم لثه، آبسه ریشه و تورم فک می‌شود.
تشخیص رشد بیش از حد دندان آسیای بزرگ دشوارتر است اما باعث افزایش بزاق و مشکل در بلع می‌شود.
۳. اختلالات کیسه(پوچ) گونه ای
انباشتگی: تکه‌های بزرگ غذا یا مواد غذایی که در کیسه‌ها گیر می‌کنند باعث تورم، آبسه و درد می‌شوند.
بیرون زدگی: همسترها ممکن است کیسه‌ها را آنقدر محکم مالش دهند که به سمت بیرون برگردند و از دهان بیرون زده و خونریزی کنند.
۴. شکستگی دندان
– علل: جویدن میله‌های قفس، افتادن یا جویدن اجسام سخت.
– عواقب: دندان‌های شکسته ممکن است دوباره کج رشد کنند، بافت‌های دهان را پاره کنند یا رشد نکنند و غذا خوردن را دشوار کنند.
علائم بیماری‌های دندانی
همسترها را روزانه از نظر موارد زیر تحت نظر داشته باشید:
– مشکلات غذا خوردن: کاهش اشتها یا کاهش وزن.
توجه: ۶ ساعت یا بیشتر بدون غذا خوردن یک وضعیت اضطراری است.
– علائم دهانی: آبریزش دهان، خز خیس اطراف دهان، دندان‌های شکسته/نامرتب یا بوی بد دهان.
– ناهنجاری‌های صورت: تورم، برآمدگی‌های فک، اشک‌آلود بودن چشم‌ها یا ترشحات بینی (مرتبط با فیستول‌های دهانی-بینی).
– تغییرات رفتاری: بی‌حالی، تحریک‌پذیری، کاهش نظافت (که با کثیفی کف پا مشخص می‌شود) یا اسهال ناشی از استرس.
دکتر مهدی حسین پور \ دامپزشک
کلینیک دامپزشکی عاج
